Zehra Akdeniz – Almuten

Bir rüya gördüm. Doğum günümü. Geceyi, gündüzü. Yağmuru, sıcağı. Bir balığı, bir dikeni. Hem kaybetmeyi, hem kazanmayı. Arada kalmayı. İki toprak parçasını bağlayan köprüyü. “Kimin hayatında ne gibi bir yerim var?” diye sordum kendi kendime. Elime düşen damlalar sanki ruhumdaki yangını ıslatıyor, kısa bir süreliğine acısını dindiriyor ve daha da alev almasına sebep oluyordu. “Küçücük bir damla düştü kalbime.” diye mırıldandım yazdığım şarkıyı. “Yorgun kalbim alev aldı yalnızlığına.” Gözlerimi kapatıp başımı sandalyeye yasladım. Oflayarak nefesimin buhar oluşunu izledim. “Yarın benim doğum günüm.” dedim kendi kendimi gülümseterek. “Yarın benim doğum günüm.” diye bağırdım sessiz sokağa. İki krallığın birleşimi olan veliaht prenses, kül olan krallığının kurak toprakları, sıcak ve soğuğun düşmanlığı… Sen benim yangınlarımı söndürecek buzdun. Ben ise senin buzlarını eritecek yangındım.