Muhammed Oğuzhan – İnsan Unut(ul)maz

Birilerinin karşıma çıkıp “Yıllardır seni arıyordum.” demesinin hayalini çok kurdum. O cümleyle değişecek çok şey vardı. İlk önce gerçek bir ismim olurdu ve ben o isme yaşamak istediğim tüm hayalleri sığdırırdım.

Tek kişi olmazdım, çizilen hiçbir resimde sayfa önceki gibi boş kalmazdı. Pembe rengini ilk kez annemin elbisesini boyamak için kullanırdım çünkü anneler en çok o rengi severdi.

Peki,sonrası neydi o hayallerin? Boynuna mı atlıyordum karşıdakinin yoksa avazım çıktığı kadar “Neden?..” diye bağırıyor muydum?