Eda Temir – Tutulma

Gördüklerimin rüya olması için her şeyi verebilecek durumdaydım. Ellerim titriyordu, nefesim titriyordu, göz bebeklerim titriyordu. Nefes almayı unuttuğum bir andaydım. Yumruklarımı sıktım, tırnaklarım etimi kesip kanattı ama ben durmadım, derine sapladım belki de şu an gördüğüm ve rüya olmasını dilediğim şeyden uyanabilirdim. Uyanmalıydım çünkü bu kadar kör ve aptal olamazdım! İçimde kendimden bile gizlediğim kâbuslarımdan çıkıp gelmişti, bu kişi o olamazdı, aklım bana oyun oynuyordu sanki, âşık olduğum adam olamazdı! Seneler önce kin kusarak nefret ettiğim kişi olamazdı.

*

“Ahu, dur!” sesiyle adımlarımı geriye doğru attım, elimdeki tabancayı daha sıkı kavradım, avcuma değen kısmı sıcaktı, ellerimle rüzgârdan saçıma gelen tutamları çektim. “Yaklaşma! Senden tiksiniyorum, en çok da kendimden, bizden…” Derin bir nefes alıp yüzümü düşürdüm “midem bulanıyor.” “Etmiyorsun, benden ne tiksiniyorsun ne de nefret ediyorsun Ahu!” “Bana bunu neden yaptın? Sen o kişi nasıl olabilirsin!” Silahı ona doğru uzattım, nefretle tekrar ettim “Nasıl planladın söyle! Söyle ki tekrar duyayım nasıl bir aptal olduğumu Karaca!” “Söyleyeyim tabii ki! Ben senin gözünde sana seneler önce tecavüz etmiş adamım. Şimdi neyinim duymak ister misin? Âşık olduğun adam!” duyduklarım karşısında midem ağzıma kadar geliyordu, o ekşi suyun tadı. “Ben senin o şerefsiz olduğunu bilsem sana yaklaşır mıydım sanıyorsun haaa… Kendimden, bana dokunan ellerinden tiksiniyorum Karaca! Nasıl anlamam ya nasıl!” “Görmek inanmaktır Ahu, ben de sana, ben de inanmanı istediğimi gösterdim.”

*

Geçmişten gelen bir planın kurbanı olmuştu Ahu, kin ve nefretin ön planda olduğu bir hikâye.