Aynur Doğan – Fikrimin Esareti

“Çatabilirsen önce fikirlerime çat, sonra bana ” derken bile inceden fikir sahibi olmamız gerektiğinin altını çiziyordu. Çünkü iş önce sende başlıyordu. Seninle birlikte çevrende ve daha sonra kitlelerde. Ancak bu şekilde fikir tutulamasından, fikir mütalasına erişim saglanacaktı.
Fakat hayat kimi zaman o kadar acımasız ve sıradanlaşabiliyor ki ne düşündüğümüzü dahi düşünmeden geçirdiğimiz vakitlerin cesetleri gibi yeryüzünü kaplıyoruz. Bazen öfkeleniyor, bazen seviniyor, bazense ne hissettiğimizi bilmeden yaşam standının akışına kapılıyoruz. Hususi olarak Allah’ın kullarına kullanması için verdiği beyni gerektiğinde hatta gerektiği kadar kullanmayı gercekleştiremiyoruz. Bunun için ya çok okumalıydık ya da okuyan birilerinin rehberliğine ihtiyacımız vardı.

Nihayetinde okuma kısırlığı olan bireylerin, dar vakitlerine dahi güzel fikirler serpiştirecegi, okudukça ufkunu aydınlatacagi, baska başka fikirlere ihtiyacı vardı. Farkındayım zor bir tavsiye niteliğinde oldu.
Lakin buna kesinlikle ihtiyacımız var. Özellikle Türkiye Müslümanlarinin, Dünya Muslumanlari adına söyleyeceği çok fikir ve ses getirecek bir nesle ihtiyacı vardi. O taptaze neslin çok şeyi basaracagina yurekten inanıyorum. Çünkü yeni nesiller, adil bir dünyada insanca yaşayabilmenin onuru ve şerefini taşımaktadır.

O halde dünya adalet ipliginin etrafında dönüyorsa biz düşünmeye muhtaç ve muktediriz.