Kemal Köksal – Aşk Yolu

Kimse konuşmuyordu, herkes başını kalbine doğru eğmişti, sessizlik hâkimdi. Kâmil Hoca’nın tekrar sesi duyuldu “Dilyar evladım yaratıldığından beri öğrendiğin tek ve mutlak gerçeği eğil ve Mümtaz’ın kulağına söyle.” dedi. Dilyar hiç düşünmeden, hiç bir şüphe duymadan Mümtaz’ın kulağına doğru eğildi “Tek gerçek AŞK’mış.” dedi.

Mümtaz gözlerini yavaşça araladı, etrafına yorgun bakışlar­la bakındı. Dilyar’ı gördüğünde, gözünden iki damla yaş düştü. Bitkin sesi zar zor duyuldu “Hoş geldin, seni beklemek de güzeldi, iyi ki geldin!” dedi.

İki âşık birbirlerini ilk gördükleri günkü gibi aşkla bakışıyor­lardı. Dilyar yıllar sonra bir kez daha duyduğu bu sesle tekrar hıç­kırıklara boğulmuştu, gözlerinden yaşlar sağanak olmuş akıyordu;

“Yıllardır bu anı bekledim, yoksa gelmem mi zannettin?” dedi…