Abdullah Kılıç – Dolunay Rengi

Bırak beni ay gecelere; sensiz soğuk, güneş ışığı bile.
Gölgeler buz esintisi üzerime, tek çare gece karanlığına.
Gece nasıl umar eder, bu nasıl bir derttir ki karanlığa.
Süha sadece bir yıldız adı değildi;
Tarık’ın hayatına mana gereğiydi.
Herkes öldürür mü sevdiğini?
Tarık ne yaptı da, kişiliğini bölüp kendi hatalarının düşmanı,
düşüncelerinin katili oldu? Aşkı esaretindeki yıldızlara mı,
kendi elleriyle mahvettiği geleceğe mi?
Peki ya Cem bu hataların neresinde?