Zafer Zeki Tanrıverdi – Perestiş Mısralar

Çingene adamın sattığı,

Aşk balonları,

Hayata,

Rengârenk penceresinden,

Devşirdiği,

Papatya kokusundan,

Somun arası aşk balonları,

Fakir kahkahası dolu,

Kadim işveli,

Organik kalp balonları,

Taksimin yan sokağında,

Sarhoş kahkahaları,

Ve derin hüzünler arasında,

Pembe ve kırmızı,

Aşk balonları…

ÖN SÖZ

1978 Ağustos’unda Karaman’ın eski fakir bir mahallesinde toprak bir evde dünyaya gelmişim. Çocukluğumun ilk dönemlerindeki sonra hep hatırlayacağım anılarıma zemin olan, karış karış ezberimde kalan babaannemin peyzajından çıkma mevsimine göre çiçek, sebze fideleri dedemin gözettiği birkaç meyve ağacından müteşekkil avlu, hayat rutini içerisinde merhabalaşan, gülen, hüzünlenen, sadeliği ile kaydı kuydu tagi filtresi animasyonu ile zamana çakmaya çalıştığımız hatıralardan nedense zihnimde çok daha kalıcı yer edinmiş.
İsteye istemeye ben de büyüdüm, Boğaziçi Üniversitesi Fizik bölümünden mezun oldum. İstanbul’la bu dönemde tanıştım. Tanıştım ama en yerlilerinden bile sakladığı taraflarının olduğunu ve olacağını anladığımda dostluğumuz pekişti, bazen Fatih’te nargile keyfi yaptım, Boğaz kenarında bir bankta hüzünlendim, Beyoğlu’nda keyiflendim, sövdüm utandım, sızdım eğlendim, öpüştüm, sevdim aşık oldum, bıktım, yine sevdim, her seferinde kalabalığın içerisinde tutunacak bir teselli buldum, bildim ki başkaları da başkaca dostluk içerisindeler, kimseyle dostluğuna karışmadım bu şehrin, dostluk saygı uyandırır.
Yüksek lisans için Danimarka’ya gittim, burssuz gittiğim için çalışıp okumayı planladım, bir maceraydı. İş buldum, bulamadım, tembellik ettim bazen çok çalıştım, İstanbul’dan sonra Kopenhag’ı anlayacak kadar imkânım olamadı o da beni pek kale almadı. Düzen ve Avrupa tarihi kokan sokakları, pek çok umudumu paylaşsam da batının rasyonel soğukluğu ile beni uğurladı. Ne tam doğulu ne de batılıydım heyecanlı, genç, düzensiz ve imkânsızdım. Hızlandırılmış bir hayat realitesi dersi alarak döndüm.
O dönemlerde başlayan psikolojik rahatsızlığımla hâlen savaşıyorum. İstanbul eskisinden daha zor, biraz bıksa da benden hâlen merhabasını eksik etmiyor. Biliyor ki zamanı durdurmak isteyenler kendilerini ancak iki an ileride bulacak ve kendisi hep orada.
Aşklar yaşadım, kelimeye dökülmez acılarım oldu, insani erdemlerin suistimal edilmesinin ruhta hazin kara delikler doğuracağını anlayacak kötülükler tecrübe ettim, kıytırık miktarda sevginin anlayış, empatinin ihtişamlı kötülükleri, heybetli zorbalıkları bozuk para gibi harcadığını gördüm. İyiliğe olan inancımı yitirmedim, güneşe eskiden farklı bakıyorum, hayvanlara aşığım.
Bu kitapta farklı dönemlerde farklı sosyoekonomik durumlarda farklı duygular içerisinde yazdığım mısraları okuyacaksınız. Şiir anlatılamayanı anlatmayı denemenin bir sanatsal boyutu ve okuyucuya mısraların vereceği duygu konusunda kendilerini özgür hissetmelerini istiyorum, evet anladığınız gibi hissettim, anladığınız gibi bir durumdu, evet çok hüzünlü, tabii ki kötü bir mısra, aşk tam anlamıyla, neşe dolu, tamamen öyle bir gündü.

Saygılarımla…
Ocak 2024 İstanbul