Semih Güçen – Deniz’i Karartma “Bir Değişim Güncesi”

Savaşın gölgesinde, sessizliğin koynunda bir umut çiçek açar.Deniz ve Cihat, sözcüklerin yitip gittiği bir diyarda, rüzgârın usulca anlattığı masallarla yola revan olur. Onların kudreti, bağıran yeminlerde değil, sessizliğin dipsiz kuyularında gizlidir. Savaşın kanayan izlerini sarmak için adım attıkları bu patika, toplumu yeniden bir sevda türküsünde buluşturacak bir meşale tutuşturur: doğayla kucaklaşmış, sessiz bir eğitim rüyası.Deniz, aynaya bakar gibi geçmişine dalar; sessizliğin şefkatli ellerinde yaralarını okşar, ruhu bir bahar dalına konar. Cihat ise hara- beye dönmüş topraklarda, umudu filizlendiren bir bahçıvan olur; her bir fidan, yıkıntılar arasından başını göğe uzatır. Birlikte, insan denen kırık dökük heykeli yeniden yontar, toplumu bir sevgi nakışı gibi ilmek ilmek dokurlar.Bu roman, savaşın dilsiz çığlıklarını, umudun ilk titrek nefesini şiir gibi fısıldar. Derin bir göl kadar sakin, felsefi bir rüzgâr kadar çalkantılı, duyguyla yoğrulmuş bir serüven sunar. Sessizliğin nasıl bir çağ yangınını söndürüp devrim kıvılcımları çaktığını anlatır. Okuyanı bir aynanın önüne çeker; düşünmeye, hissetmeye, belki de yeniden doğmaya çağırır.“En büyük fırtınalar, sessiz bir solukla başlar.”