Özlem Bozyel Karadağ – Hak

RED

Akıyorsun kalemden Ey Yâr,

Sığınmayan Beni mi, Nasıl anlar?

Umursuz vaktindeyim erken sabahın.

Yıldızım Ezansız vuslatta, Zamanı mı Kollar?

Cennetim Gül Ba, Har’ında.

Hele, Hele’me bi daha dokunsun, Naz! Ar’lar. Nas’sı Tuz’lu

Suda sınırsız, Yanmak mı?

Görün, Sır. Kaz, An’dım Dolu, Sun’lar.

Gerçek! Karanlık. Arkasız Yarı’m da soğuklar.

Gülüm Serdim, Isınsız mı? Masallar.

Özgür o Zan’da Yeni Türk’ümüz. Best’te Siz!

Kimse mi? Hımm, Masa’m da Yine Yoklar.

Düş’tüm Gönül, Süz. Dilek mi? As’tım.

O Kur Al’lar da, Al Kışım’ız Hak! Ok’u, Sun’lar.

Varsın Şükür. Kul mu? Sensiz El, yurduma Asla!

Sıza Maya’n da Eskim. Uğur’lasınlar.

İt Kim’de? Ar’ı Duru, Yor! Um’suzum.

Taşıyamaz, Derdi mi? Derman saya, Maya’n lar.

Şimdi susuz, Yer’de kal. Red’de, Arş’ın mı?

Yıkan Adım’larım da Saf. Tutun! Ama Yan’lar.

Yer Yüzün’de, süzülüyor Kader’ime Ne? Noksanlar.

Tanışırım güç ile. Hayır Sız’da Söz, Gözüm mü? Okusunlar.

Geçene, geleceğim küs. Ayna’m da, Ter. Temiz mi? Gururlar.

Zehir olsun Yaz’ım, Barıştım. Belli ki Yazdır, Anı’da👆 Unuttular.