Oğuzhan Özkaner – Bir Dissosiyatif’in İntiharı

‘’Bence en büyük hata, bizi bu yola sürükleyende değil. En büyük hata Hanımefendi; bizim bu yola çıkacağımızı bildiği halde bize bir yedek yol bahşetmeyen Tanrı’dadır.’’

‘’Ben Tanrı’ya inanmam.’’

‘’Sevgilim.. Eski sevgilim onu çok severdi. Benim için dualar ettiğini, birlikte bir ömür geçirmemiz için yalvardığından bahsederdi.’’

“Ne oldu ona?’’

‘’Tanrı’ya mı?’’

‘’Hayır, eski sevgilinize. Neden ayrıldınız?’’

‘’Biz ayrılmadık, onu çok sevdiğini anlayınca yanına aldı. Yağmurlu bir günün akşamı ıslak zemine tutunamayan aracın çarpması sonucu öldü. Ama üzülmüyorum, isteği buydu belki de, ona kavuşmak. O dileklerinin karşılığını aldı, sadece biri hariç.’’

‘’Neymiş o?’’

‘’Beraber bir ömür.’’

‘’Peki ya siz? Onu seviyor muydunuz? Onun için ölür müydünüz?’’

‘’Bir insan, başka bir insan için neden ölmeli? Onun için yaşaması gerekirken, onun için bir güne başlayıp derin bir nefeste içine dolarken yaşamın tüm güzelliği… Neden bir başkası için ölmeli insan?’’