İrem Gürbüz – Sır

Büyük bir ormanın içinde koşuyordum.
Yolun sonu uçuruma çıkıyordu.
Korkuyla arkama baktığımda onu gördüm.
Geri adım attığımda bir ayağım boşluğa denk geldi.
Tam düşecekken ellerimi onun elleri kavradı.
Ellerimden tutan kişi Efken ‘den başkası değildi.
Gözlerim de korkuyla birlikte acı filizlendiğinde gözlerine baktım.
“Korkuyorum.” dedim titreyen sesimle.
“Biliyorum.” dediğinde ellerimde ki kanı fark ettim.
Uçurumdan aşağıya baktığımda deniz kokusu burnuma doldu.
Bütün vücudum sızladığında gözümden bir damla yaş aktı.
“Soğuk hissetmemi sağlıyordu.
Hücrelerime kadar donsam, yaşadığımı hisseder miydin?”