Ela Nur Saçlı – Dönence

Sen beni sevdiğinde tüm ruhumu güneş ışınları kaplamış gibi olurdu. Saçlarım parlardı, gözlerim adım gibi ela ela bakardı. Sanki sen beni sevdiğinde yani geçmiş zamanda güzeldim ben. Aynalara barışık gezerdi, sahte gülümsemelerimin yerini hiç gizleyemediğim o koca mutluluk almıştı. Yüzüme renk, ömrüme bahar gelmişti. Sen beni sevdiğinde bu kitap umut denizindeydi. Sen beni sevdiğinde bu kitap sevgimiz gibi büyüyordu. Sonra sen gittin, ben senin için bir sabahta bittim. Ben bu kitabı o yüzden sabahın gecesini güne kavuştururken yazdım.

“Her masal mutlu sonla bitmez, bazı masalların şiir olması gerekir.”