Barış Kiye – Ölü Şiirler Mezarlığı

Bir ikindi sonrası sarhoşluğunun ritmiydi,
Kaldırıma değen topuk sesleri…
İncinmiş bir merhaba kadar acı ve hüzünlü…
Her ayak atışında, savrulur eylül kokusu
Eteğinde eylül biriktiren kadının…
Uzaklaştıkça içime işleyen bir ses gibiydi,
Yüreğime mıhlanmış hasret.
Elinde tanıdık bir eylül kokusu gizliydi,
Hüznün kahkahalarında kaybolan güveni gibi…
Korkuyordu ardı sıra ayakları
Ve elleri sokak çıkmazında…
Meçhul bir topuk sesi…
Ve yeniden doğurdu beni elleri
Kadın kokusunda eylül korkusu…
Bir gayri çıkmazın incinmişliği…
Bir kadın, bir koku, bir eylül korkusuydu,
İçimi deşen topuk sesi.
Bir korku, bir kadın…