Asya Derin Eldeniz – Son Perde: Sadece Biz

Yaprakların döküldüğü mevsimlerden birinde çiçek açmıştı ilk kez. İlk gördüğü şey tüm çiçeklerin solduğuydu. Ölüme doğmuştu da denebilir. Olmaması gereken bir yerde ikinci defa ölümün ortasında nefes almaya başlamıştı. Bir umuda tutunmuş hayatta kalmıştı. Etrafındaki herkes solduğundan bir yabancıya sığınmıştı.

Bir sonbahar güneş açtıran yabancının, sonraki sonbaharda bulutları ağlatacağını nereden bilsin? Hayatın senaryosunu yazabileceğinden eminken bir gün bir karakterin senaryoya uymayacağını nasıl tahmin etsin? Bir süreliğine başrolü paylaştığım yabancının oynayacağı son perde şimdi. Yine tüm çiçekler solmuş, sadece biz kalmışız. Ama merak etme yakında biz de solacağız, başka yerlerde sen ve ben olacağız.