Yusuf Sarı – Kalbin Hirasında Aşka Uyanmak

Ah! sen iste Tuğba dalına kurayım salıncağını.
Zülüflerinle dokuyayım kalbimde otağını
Hicran’ın kuşattığı iklimlerde, ey! Bağrımda yeşeren bir tohum
Maveradan çağır beni artık masiva ikliminden yokum.
Sükûta gömüldüm, çıkar beni ne olur.
Kalbimin denizi gülüşünle durulur
Alevli bir yankı gibi sesini duyuyorum.
Tutuşan bir nağmede boğuluyorum.
Bir türkünün ritminde eriyor, akıyorum
Sen anlasan dilimi eğer, heves etmem entellerin tapınaklarına…
Ah! bir konuşsa içimdeki gökyüzü…
Sustukça ağlatıyorsun içimdeki gündüzü
Kirpiklerinin altına kurup darağacımı
Hallaca emanet bırakıyorum acımı
Ve sen Züleyha gülü idin kalubelanın
Hüznünle soldun mucizeler diyarı Kerbelâ’nın
Kefen benimdir şimdi, gelinlik senindir al
Dünya sevmese de mahşeri süsler bu hayal…
Taşları bile eritir damarlarımdaki sızı
Dudağımın her köşesinde bir ağıt
Ölen düşlerim için ey sevgili gel de Fatiha dağıt.