Simge Ökten – Lavinia’da Solan Bir Gül

Bir günlük düşünün, onun ruhunu ve anlattıklarını… Gül Adam kendi Lavinia’sını bulduğunda hislerini dökmek için yazmayı seçti ve yazdıkça yazdı. Umudunun sevgisinin rahminde büyüyüp bir çiçek gibi açtığını hissetti. Ta ki ölümün o sevgiyi alıp toprağa gömmesine dek… Ölüm, Gül Adam’ın kalbine bir tabut yerleştirmiş ve o, tabutun hatırasına uzun zaman dokunamadı. Lavina’yı çok sevdi ve o öldüğünde, onun kalbinde de soldu.

Sert bir kış günü umutsuzluk perdelerini kaldırdığında ansızın yüreğine dolan cesaretten güç aldı. Sevdiği kadını, Lavinia ile olan tüm anılarını, yapraklarını yeniden araladığı sayfalar arasında gözlerinin önünde yeniden yaşadı…

Ve o defter, kurumuş gül yapraklarını döktü.

Lavinia’sı gidince solan bir gülün hikayesi!..