Server Koç – Geda

Hükmedemediği bir olguya hapsolmuş olmanın verdiği acizliğin bir mahsulü… Zaman çeşmesini sonuna kadar açmış ve onu izlemekle meşgul idi. Akıp giderken izlemenin büyüsü, ömründen götürdüğü saniyelerin gerçekliğine karşı kör etmişti. Göremiyor, hissedemiyor ve en acısı fark edemiyordu. Elinden bir şey gelse yapar mıydı? Durdurabilseydi zamanı… Geri sarabilseydi… Yapmazdı! Çünkü izlemek artık onun için zevk almaktan öteye geçmişti. Bu adeta bir itaatkarlık, bir kulluk, bir tapış idi. Hasbelkader bir son bekliyordu. Mutlu veya mutsuz, bir son! Bu yeni bir başlangıç olabilir. Standart bir uyanış ve yahut estetik bir ölüm. Evet, estetik bir ölüm!