Sarp Kaston – Tanrı’ların Yalnızlığı

Eskiyi düşünmek canımı acıtmaz, eskiyi yaşamak mahvediyor beni. Tanrı bile olmak, yetmiyor hiçbir mahvedişe. Ben kaç defa eskiye uyanmıştım oysa, geçmiş hiç eskimezmiş, o zamanlar anladım. Şimdi burada karşımda sen, geçmeyen binbir farklı acı. Ne yapsam geçer ki? İnsan olmak neydi, şimdilerde daha iyi anımsıyorum. Korkulan onca şeye rağmen hep bir arayış, en çok da aradığı şeyden korkmaz mı insan? Korkuyorum, her yerde seni arıyorum, bir sebep belki. Bulamıyorum. Ah evet şimdilerde insanlık yalnız. Oysa Tanrılara mahsustu hani yalnızlık? Ben burada, insanların arasında bir Tanrı, yalnızlıkla sınanıyorum. Kim bilir, belki de Tanrıların cehennemidir burası.