Rüveyda Savuran – Aventurin

Hep bir dağı aşmak mı olacaktı hayatın bundan sonrasında, belki de yaşamak böyleydi. Opal’deki hayatına yaşamak denmezdi. Hareket halinde olmak yaşamaktı ve hareket de hep bir dağın zirveden ötesine geçebilmekti.

Che ne kadar düşünceli olursa olsun yaptıklarından çok memnundu. Nihayet bir şeyler yapabilmişti. Diğerleri gibi olmamak istiyordu ve olmamıştı da. Hissettiği bu his annesinin yaptığı çikolatalı kekin kokusunu aldığında hissettiklerine benziyordu; mutluluk böyle bir şey demek ki diye düşündü, memnuniyet hissi ve sevmenin karışımı. Opal insanlarının tüm bilinçleri mutluluk üzerine kurulmuştu ve onlar için mutluluk çocuk yapıp olabildiğince büyük bir aile kurmaktı. Onlar aileleri ve mahsulleri olduğu sürece mutlu olurlardı ama Che hiç de onlar gibi mutlu hissetmezdi. Nihâyet hissetmişti. Eğer aile olduklarında hissettikleri buysa, aile kurmakta çok haklılar diye düşündü. Ben de bu yolculuğa çıkmakta haklıymışım, bana mutluluk veren bana yaşamamı veren yollarmış dedi.