R. Ali Akbaba – Oda

“Ben yazdıklarıyla övünen biri olamadım hiç. Yazdıklarım beni aşar dururdu. İnsanlar ise göz ucuyla okuyup, yazanı havalı bulurdu. Yani beni tanıdıkları için beğenmeseler bile sırf havalı buldukları için beğenirlerdi. İşte bu durum yazanı karamsar yapıyor dostum.

Mesela sana bu sofrada birçok konuda yakınacak durumdayım.

Bu şekilde canını sıkmak istemem tabii, sarhoşluğuma ver…” “Bir gecenin yarısı kendini mum ışığının altında buldu. Rutubet kokulu kâğıt parçalarına yazılar yazıyordu. Öylesine kelimeler geçiriyordu; beyninden kaleminin ucuna doğru. Kalem de işlevi ne ise aynen onu gerçekleştiriyordu: kâğıdın canını yakıyordu…” “Ölüm için bir şey söylenmişse de anlamsız geliyor. Sen hiç ölümü gördün mü? Ben görmedim, izlemedim de. Canlı bir soğukluğa ”Artık bu cansız” diyoruz. Neden, Nereden biliyoruz?