Mustafa Köleoğlu – Çaycılıktan Kaymakamlığa

Anne tarafımdan dedem Hacı Ziya Efendi bizim köyün 30 yıl muhtarlığını yapmış birisi. Deyim yerindeyse köyümüzün en aydın kişisi. O zamanın seçimleri şimdiki demokrasi usulüne göre de değil. Sanki dedem muhtarlık yapmak için doğmuş gibi her seçimde köylü biz bu kişiyi istiyoruz diyerek onu köye muhtar dikmiş. Bu vesileyle zaten sağlık durumu çok da iyi olmayan dedem kendini köye vakfetmiş. Köylüye hiç ama hiç zulmetmemiş, yetkisini hiç kötüye kullanmamış, kendi işleri dururken o hep ilçe ile köy arasında mekik dokuyarak vatandaşın sorunlarını iletmiş kaymakamlığa. Bunun karşılığında bir kuruş para dahi talep etmemiş. Zaten onun muhtar olduğu dönemde muhtarlar şimdiki gibi maaşlı değilmiş. Köy işlerini takip etmek için köy tüzel kişiliğine ait parayla ilçeye ya da ile gittiği zaman nenemin ev için verdiği siparişleri kesinlikle getirmezmiş. “Köy bütçesini kullanarak gittiğim kazadan sadece köyün işleriyle ilgilenmem lazım. Kendi paramla gidersem o zaman ev için bir şeyler getirebilirim, bu yaştan sonra çoluğumun çocuğumun rızkına haram karıştıramam” dermiş hep. Dedem gibi; Hz. Ömer efendimizin devlet işlerinde devletin mumunu, özel işlerinde kendi mumunu kullanarak gösterdiği hassasiyeti düstur edinmiş muhtarlar kalmış mıdır ki günümüzde.