Melike Akkuş – Doğduğumda İntihar Ettim

Bitkisel hayattaydım. Kalkamıyordum.
Yatağa mahkûmken çok farklı bir hayat düşünmüştüm. Dışarıdan ailem hiç hareket etmediğimi görüyordu oysa aklımdan çok şey akıp gidiyordu. Bambaşka bir dünyanın içindeydim. Aklım yapamadıklarımı sayıklıyordu. Burada yatak döşek yatmamın sebebi hemcinsime âşık olduğum için birisi tarafından saldırıya uğramamdı…
Bana saldıran kişi hapishanedeydi. Ben ise makineye bağlı hayatta kalmaya çalışıyordum. Vademin er ya da geç bu yatağın üzerinde dolacağını biliyordum. Dışarıdaki kuşların cıvıltısından uzak olmak bana her gün ölüm ızdırabı veriyordu. Bedenimde her zamankinden çok farklı bir ağırlık vardı. Arkadaşlarımla vedalaşamadan gidecektim. Biliyordum. Sevdiğim kadından vedalaşamadan gidecektim.
Biliyordum. Artık zamanı gelmişti. Bedenim bu yükü kaldıramıyordu. Ölüm sessizliği odayı kaplamıştı. Bedenim soğuktu. Gideceğimi biliyor, hissediyordum. Sevdiğim kadını son bir kez daha göremeden gidiyordum. Ben toprağın altındayken başkasını seveceğini biliyorum. Bir sonraki ilişkinde mutluluklar dilerim. Seni seviyorum, hoşça kal!
Hayat kısa.
Hoşça kalın!